Informator uniwersytecki

#2 O emocjach, które zostają bez odpowiedzi

APPiE_UpTo_2500

Szanowni Państwo, drodzy Studenci,
w BLASKU gości stała rubryka: APPiE_UpTo_2500, której celem jest poszerzanie naszej wiedzy o różnych aspektach funkcjonowania psychicznego. Dzisiejsze 2500 znaków dotyczy emocji, które pozostają bez odpowiedzi. Jeśli uznacie Państwo, że jakaś kwestia jest warta poruszenia w naszej rubryce na łamach BLASKU – napiszcie: appie@umlub.pl

Dr hab. n. med. Marzena Samardakiewicz, prof. UML
Koordynator APPiE

#2 O emocjach, które zostają bez odpowiedzi
by mgr Magdalena Fryze

Mój Drogi Czytelniku, czy zdarzyło ci się kiedyś usłyszeć zdania w stylu „nie przesadzaj”, „weź się w garść” albo „inni mają gorzej”? Takie uwagi padają często, często wręcz odruchowo, a choć wydają się niegroźne, potrafią ranić. Mogą sprawić, że zaczynasz wątpić w swoje uczucia, a nawet zastanawiać się, czy w ogóle masz prawo je przeżywać. Właśnie dzisiaj o tym chcę ci opowiedzieć – o unieważnianiu emocji i o tym, jak ten mechanizm wpływa na nasze relacje oraz na sposób, w jaki sami siebie postrzegamy.

Unieważnianie emocji to moment, w którym ktoś – czasem świadomie, czasem nie – odbiera znaczenie twoim uczuciom. Może przybrać formę komentarzy, gestów lub całkowitego braku reakcji. Wszystko, co daje ci do zrozumienia, że twoje przeżycia są „przesadzone” albo nieważne. Zamiast wsparcia, otrzymujesz sygnał, że być może powinieneś ignorować swoje emocje, bo inni ich nie rozumieją lub nie traktują poważnie. A to sprawia, że z czasem nawet ty sam możesz zacząć wątpić, czy to, co czujesz, jest ważne i czy warto o tym mówić. Możesz się zastanawiać, dlaczego ludzie reagują w taki sposób. Czasem dlatego, że sami byli wychowywani w duchu twardego podejścia, gdzie emocje często były bagatelizowane. Niektórzy mogą po prostu nie wiedzieć, jak poradzić sobie z czyimiś przeżyciami, więc uciekają się do banalnych odpowiedzi, chcąc uniknąć konfrontacji z emocjami, które wydają się dla nich zbyt intensywne lub niezrozumiałe. Takie reakcje budują dystans – zamiast okazać empatię i próbować zrozumieć, stwarzają atmosferę, w której trudno o otwartość i bliskość. Skutki unieważniania emocji mogą być poważne, szczególnie gdy dotyczy to bliskich relacji. Jeśli takie reakcje powtarzają się, możesz z czasem tracić zaufanie do swoich emocji, a co za tym idzie – także do samego siebie. Może stać się dla ciebie trudne wyrażanie własnych potrzeb, proszenie o pomoc lub szczere dzielenie się przeżyciami. Czasem boisz się być „zbyt emocjonalny/a” albo „dramatyzować”, co tylko pogłębia wycofanie i poczucie osamotnienia.

Zapewne zastanawiasz się teraz: jak sobie z tym poradzić? Najważniejsze, byś pamiętał, że twoje emocje mają znaczenie. Każdy ma prawo do tego, by czuć i wyrażać siebie. Dlatego nie obawiaj się stawiać granic. Jeśli czyjeś słowa sprawiają, że czujesz się nieważny/a, powiedz to – na przykład „to, co mówisz, rani mnie i sprawia, że czuję się ignorowany/a”. Czasem ktoś może nawet nie zdawać sobie sprawy, że jego słowa tak na ciebie działają. Stawianie granic to pierwszy krok do zdrowej komunikacji i wyrażania swoich potrzeb. Pamiętaj też, że twoje emocje są nieodłączną częścią ciebie. Masz pełne prawo je odczuwać i wyrażać. Budowanie zdrowych relacji oznacza tworzenie przestrzeni, w której można być sobą – bez obawy przed oceną. Nawet jeśli inni nie zawsze do końca rozumieją twoje uczucia, ważne, byś otaczał się ludźmi, którzy potrafią okazać szacunek i otwartość. Taka przestrzeń daje siłę i sprawia, że możesz w pełni wyrażać siebie, będąc w zgodzie ze sobą.